Weer zijn weer een stap verder in de ontwikkeling.

Vanaf vanmiddag kan Eke opeens zonder zijwielen fietsen. Ik was druk aan het schilderen in Victor zijn kamer, toen Eke me kwam vertellen dat ze van Patricia (een buurmeisje) fietsen had geleerd. Snel een fietshelm op laten zetten en na mijn schilderklus toch eens eventjes gaan kijken, want helemaal geloven deed ik het nog niet. Maar het is echt zo, gewoon op straat tussen de auto?s door. Gelukkig zijn we verzekerd. Toch maar even naar het basketbalveld verderop gegaan om even in alle rust verder te kunnen oefenen. Ze moet nog even geholpen worden met wegfietsen, maar daarna rijdt ze heerlijk op haar gemak rustig 3 keer het veldje over om daarna in het gras keurig af te stappen. Een klein wonder vind ik het wel.
 

Zal het eindelijk gaan lukken?

14 dagen geleden hebben we deze twee foto?s geprint met daaronder een heleboel vakjes. In deze vakjes mogen deze mannen een kruisje zetten of inkleuren. Zij krijgen elke avond anti-nagelbijtnagellak op hun duimen/vingers om het het duim/vingerzuigen af te leren. Eke hoort hier eigenlijk ook bij, maar helaas na een uur stopt zij gewoon haar duim met dat hele vieze spul gewoon weer in haar mond. Daar moet dus iets sterkers aan te pas komen.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik in het begin mijn twijfels had over de slagingskans, maar na al 14 vakjes te hebben ingekleurd begin ik er toch echt in te vertrouwen. Sinds een paar dagen wordt er niet eens meer nagellak gesmeerd, dus er zit schot in de zaak. De eerste paar dagen was het wel lastig in slapen en met name Joris kon er erg verdrietig om zijn. Er vooral bij hem inprenten dat we heel trots op hem zijn en dat de tandarts dit natuurlijk geweldig vindt als hij het hoort. Uiteindelijk lukt het dus al heel goed. Ze zuigen tot op heden niet meer op duim of vingers. Wel mogen ze na 20 dagen een cadeautje uitkiezen. Gelukkig zijn het echte kinderen en wisten ze voordat ze ook maar goed en wel begonnen waren al wat ze willen hebben. Joris een ziekenwagen en Victor een zaklamp met een heleboel kleuren. (die liggen reeds te wachten in de kast).
 

Na een week op de ski's 

Lang geleden

Druk, druk, druk, kom er nooit toe om er eens voor te gaan zitten om ons dagboek een beetje bij te houden. Vanaf 18 maart was het nog een week voordat we op vakantie gingen naar Frankrijk om daar nog een weekje te kunnen skiën, wandelen en niets doen. De week na de vakantie stond in het teken van de terugkeer van Opa en Oma uit Frankrijk. Opa was namelijk zijn autosleutels verloren tijdens een val met skiën. Ze hebben uiteindelijk 6 dagen moeten wachten totdat de sleutels arriveerden. Een goede leer voor de volgende keer, reservesleutels meenemen op vakantie.

Om even terug te komen op onze wintersportvakantie, want daar is toch wel een heleboel over te melden. Ron ging niet mee, hij wilde liever klussen in Groet en Drenthe, dus ging Greet met mij mee. We hadden een appartement voor 8 personen in een klein plaatsje vlakbij Morzine. Het was een heerlijk ruim appartement met vaatwasser, senseo, oven en tv met dvd-speler. Met name dat laatste was voor ons erg makkelijk. Als de kinderen erg vroeg wakker waren konden we bij de eigenaren dvd-tjes lenen. 's-Morgens werden we elke morgen wakker met de lucht van een versgebakken broodje. Wij, als echte nederlanders en omdat opa graag zijn auto wat zwaar beladen wil hebben, hadden echt alles meegenomen aan proviand voor een hele week en dus ook onze broodmachine. Een vers stokbroodje bestelden we om tussen de middag te kunnen eten op de piste. Zondagmorgen (27-3), de dag dat oma ook nog eens jarig was, met Joris nog bij de dokter geweest een kuurtje (oren, keel en hoest). Na een dagje was hij al weer zo ver opgeknapt dat hij maandag ook al weer mee kon naar de skiles.

De skiles was voor kinderen vanaf 4 jaar. Eke heeft op zondag een keertje mogen proberen maar dat bleek geen succes. Op maandag Victor en Joris samen naar de les. Greet en Opa gingen 's-morgens meestal bijtijds weg om lekker te kunnen skiën en oma en ik deden het rustig aan met de kids met een spelletje, schilderen, aankleden en dat soort dingen. Om 11 uur waren wij dan meestal ook al boven op de berg, zodat we gezamenlijk een broodje konden eten, waarna Victor en Joris om 13.00 uur starten met de skiles. Na 2 dagen ploeteren op een speelveldje gingen ze dag 3, direct naar de stoeltjeslift. Ik kan je zeggen, dat mijn moederhart omkeerde. Ik wist me redelijk goed te houden, totdat oma zat te huilen en opa er het liefst achteraan ging, toen kreeg ik het toch langzaam ook te pakken. Maar ja, kleintjes leren veel makkelijker dan wij en op vrijdag konden we gewoon met de jongens skiënd de berg af. Een heerlijk gevoel.

Maar wat de vakantie vooral zo geweldig maakte was de gemoedelijkheid onderling. Alles was goed en niets hoefde. Iedereen kon heerlijk zijn gang gaan en toch vooral alles samen. Maar wat het allerleukste toch wel was; 's-avonds als de kids in bed lagen deden ma, greet en ik nog een potje Kolonisten. 6 avonden achter elkaar en 6 - 0 - 0 voor mij. De laatste avond was dat eigenlijk niet leuk meer en hebben we nog een potje gedaan, waarbij Greet een glansrijke overwinning was toebedeeld, maar ja dat was meer voor spek en bonen.

Al met al , mijn gedachten gaan alweer uit naar volgend jaar in de sneeuw en als Ron weer niet mee wil, Greet hierbij alvast de uitnodiging.

Broederliefde

Vanmorgen hebben een echt staaltje broederliefde meegemaakt. Als ik 's-morgens naar beneden ga, terwijl de jongens zich nog aan het aankleden zijn vraag ik meestal al wat ze op hun brood willen. Victor en Eke liepen gelijk met mij mee, maar Joris bleef papa tijdens het scheren nog even gezelschap houden. Van Victor en Eke wist ik het inmiddels. Ik riep naar boven en Joris riep terug: "pasta". Nu moet je weten dat Joris eigenlijk nooit pasta op zijn boterham eet. Toen Joris beneden kwam vroeg ik hem daarom nogmaals wat hij op hij op zijn boterham wilde. Opnieuw was het antwoord: "pasta". Hij zat inmiddels aan tafel toen ik zijn boterham kwam brengen. Helemaal mis dus, want meneer wenste geen pasta. Hij beweerde bij hoog en bij laag dat hij dat niet gezegd had. Toen ik hem zei dat ik het hem twee maal gevraagd had, ook toen hij bij papa stond, ging hij verhaal halen bij Ron. In dit geval gelukkig voor mij, want Ron had ook duidelijk gehoord dat hij pasta wilde. Al huilend en mopperend kwam hij weer naar beneden. Hij had nog steeds niet besloten zijn boterham dan toch maar op te eten. Terwijl ik nog in de keuken bezig was, was opeens zijn gehuil over en hoorde ik zag gefluister onder elkaar. Hier werd iets bekokstoofd. Victor komt de keuken in en besteld nog zo'n lekker boterhammetje met appelstroop maar dan wel doorgesneden. (Hij wil hem altijd dubbelgevouwen). Ik maak uiteraard zijn boterham volgens zijn aanwijzingen en gaat weer naar de tafel. Ik wacht nog even vanuit de keuken om vervolgens rustig te gaan zitten en aan Joris te vragen of hij nog gaat eten.
Liegen kunnen ze duidelijk nog niet, want beide smoeltjes spreken boekdelen. Victor had hem voorgesteld om nog een boterham te halen en hem dan vlug om te ruilen. Ze hebben alles eerlijk verteld en Victor daarna een heel groot compliment gegeven. Toen Ron vervolgens beneden kwam (ik had hem inmiddels ingeseind), kwam hij er bij Joris nogmaals op terug. Joris durfde zijn gezicht niet te laten zien. Zelf kon ik er bijna emotioneel van worden als ik bedenk hoe Victor dit voor zijn broer regelde. Wat een kerels he.

Joris na een geweldige crash in Groet 

Hij kan nog groter ! 

De Pijltjes

De Pijltjes

Wat een sneeuw

Wat een leven zeg dit weekend. Zaterdagmorgen met z'n allen naar Groet om eens te kijken hoe de duinen er onder de sneeuw uitzien. Ik kan je zeggen geweldig. Het leek wel wintersport. Zoveel mensen op de been met sleeën en kinderen en dan achter elkaar de duinen afroetsjen. In het begin natuurlijk voor ons allemaal erg spannend, alleen was dat voor korte duur. Victor en Joris hadden meer uitdaging nodig en klommen als (h)echte broers een duintop op om lekker met de slee te kunnen stunten. Tussen en onder de bomen door, met gevaar voor hun leven. Hoe wilder, hoe leuker. Toen we 's-morgens in Groet aankwamen hadden ze al gezien dat de visboer open was, dus na een paar uur in de sneeuw kregen ze toch wel behoefte aan warm gebakken kibbeling. In ons huisje heerlijk zitten smullen en de kids voorzien van droge broeken en sokken. Nu zal je denken dat ze na zo'n tijd buiten in de auto op de terugweg wel in slaap vallen. Hooguit de laatste tien minuten en daarna opnieuw de hele middag buiten. Dat betekende vroeg eten en vroeg naar bed en wel slapen tot ongeveer 7.00 uur.

Na het genot van zaterdag, wilden het op zondag toch nog eens proberen. Al vroeg contact gelegd met Opa Poppe en Oma Henny, om te gaan sleetje rijden in de kuil bij Lage Vuursche. Ook hier opnieuw een klein wintersportdorp. Wat een mensen. Maar ook hier weer lekker in de sneeuw gespeeld en van de helling af. Allemaal ronduit geweldig.

Lekker rollebollen in de sneeuw 

Iedereen weg

Gistermorgen om 7.00 uur stonden we Marije uit te zwaaien naar Nottingham. 's-Avonds hebben we met Harma, Greet, Sabrina en Charlotte geprobeerd Hester in te maken met Colonisten, maar helaas Hester heeft haar laatste avond in Nederland ons grandioos verslagen.

Vanmorgen weer in alle vroegte naar buiten om dit keer Hester uit te zwaaien naar Australië. Ik ben er zo slecht in (afscheid nemen) en dan vraagt Victor, als we weer binnen zijn, "mama, waarom huil je?". Gelukkig kennen zij deze emoties nog niet en hebben de grootste lol dat ze naar Hester kunnen zwaaien in het vroege donker.

Lang verwacht en uiteindelijk toch gekomen. "SNEEUW"
Vanmiddag heb ik de kinderen met de slee van school gehaald. Vanmorgen eerst met Eke buiten in de sneeuw liggen rollenbollen. Allemaal erg leuk, het kind in mezelf is weer voldoende voorzien.

Heel langzaam beginnen we met het afscheid nemen van onze 2 buurmeiden. Marije vertrekt maandag 28-2-05 naar Nottingham en Hester een dag later naar Australie. Marije viert zaterdagavond een feestje een "Pot-Luck", een potje geluk. Daarbij zorgt elke gast voor iets lekkers en daarna smullen maar. Aan de kids uiteraard gevraagd wat ze willen eten. Als eerste zijn dat knakworstjes en dan nog worteltjes en komkommer. Dus zaterdag staan wij met z'n allen in de keuken om ons voor te bereiden op de avond.

Voor mezelf komt dit feestje natuurlijk niet op het goede moment. Net vorige week begonnen met de afslankcursus bij van Asdonck en daar gaat het er streng aan toe. Een keer aankomen mag, maar de tweede keer mag je niet meer terugkomen. Maar een goed begin is het halve werk, gisteravond 3,2 kg afgevallen. Dat is toch een lekkere binnenkomer.

Vanmiddag hebben we bij Joris in de klas weer onze maandelijkse spelletjesmiddag. Zodra de school begint zitten alle kinderen in groepjes en ga je als ouder bij een groepje een half uurtje spelletjes doen. Altijd erg leuk en ik heb weer zin in. Eke gaat gewoon mee en doet of mee of speelt lekker in de poppenhoek.

Wat een leven

Het is dinsdagmiddag en er rest mij alleen nog maar om achter mijn pc plaats te nemen. Zoals je op bijgaande foto kunt zien, is Hester weer eens druk in de weer om haar australische of nieuw-zeelandse dollars te verzamelen. Zoals dat in managementtermen heet een echte Win-Win situatie. Wat hebben we het als huismoeder toch goed. Terwijl ik nu hier zit hoor ik de stofzuigergeluiden op de achtergrond veroorzaakt door onze geweldige hulp Gerda.

Tussen de middag was het hier reuze gezellig aan tafel. Omdat Hester nog niet helemaal klaar was met haar strijkwerk, vroeg ik haar te blijven eten. Wetende dat Marije (haar zus) thuis zat te ploeteren achter haar pc, was een snel telefoontje wel op z'n plaats en als je weet dat de eetlust van Marije zoiets als een kliko, zegt zij geen nee. Ik snel de jongens van school gehaald en toen wij thuis kwamen, was Greet ook net thuis. Nou ja, die laten we dan toch ook niet alleen eten.

Toen we zo'n beetje net aan tafel zaten zei Eke opeens iets heel slims. Er zaten twee moeders aan tafel. Enkele minuten later zei Eke; er zitten vijf dochters aan tafel. De jongens haakten daar op in; 5 meisjes en 2 jongens. Daar werd verder op in gegaan en Greet vroeg op een gegeven moment, waarom Joris wist waarom wij meisjes waren en hij en Victor jongens. Dat weet Joris wel; meisjes hebben langer haar dan jongens. Nu moet je weten dat Greet d'r haar niet echt lang is, maar zei Joris, toch langer dan dat van ons. Uiteindelijk wisten ze wel waarom zij jongens waren en wij meisjes. Vervolgens probeerden wij er achter te komen wat het verschil was tussen meisjes en vrouwen. De meest hilarische antwoorden werden er bedacht. Joris had opeens iets bedacht waar hij bij voorbaat al de slappe lach van kreeg. Hester had een groter hoofd dan Eke en o ja de neus van Hester was ook een stuk groter dan die van Eke. In ieder geval met z'n allen vreselijk gelachen, waardoor we ons nog moesten haasten om weer op tijd op school te komen.

Nog even ter illustratie over wie ik het nu eigenlijk heb. Greet; Hester; Marije 

 

Een heerlijk weekend

Afgelopen vrijdag 's-morgens al vroeg Victor, Joris en Eke naar opa en oma in Maartensdijk gebracht. Ron had vandaag ook vrij en zo konden wij vandaag samen klussen in Groet. Lekker opgeschoten. Alle wanden zijn voorzien van glasvezelbehang en alles is afgetimmerd. We zijn zelfs samen nog op de oude fiets naar het strand geweest. Het is echt maar een klein stukje fietsen, dus waarschijnlijk ook voor de jongens prima te doen. Wat je halverwege de fietstocht tegekomt, is een opengesteld duingebied, waar je vrij kan recreëren (dus dwars tussen alle planten door lekker klimmen en klauteren). De kids bleven een nachtje slapen. Ik zou ze de volgende ochtend ophalen om door te rijden naar Amersfoort om met de yogadames een van onze zovele afspraakjes te hebben in het nieuwe huis van Anita. Van ophalen bleek voorlopig geen sprake van ze moesten met z'n allen nog naar de vuilstort in De Bilt om de aanhanger van opa te legen. Na mijn bezoek in Amersfoort heb ik ze alsnog opgehaald. Allemaal helemaal moe, maar ja hoe kan het ook anders, vanmorgen om 5.00 uur wakker. Uiteindelijk vielen ze binnen enkele tellen in slaap in de auto en ook toen we thuis kwamen, zijn ze op de bank gewoon verder gegaan.

Vanmorgen zijn we gezellig op verjaardagsvisite geweest bij Jan. Hij vierde vandaag al weer zijn 7-de verjaardag. Victor en Eke waren met mij mee en hadden het reuze naar hun zin.
Vanmiddag heeft Victor met zijn gekregen speelgoed van Harma (stukjes hout, hamer en spijkers) een kunstwerkje gemaakt voor de gulle gever. Hij vindt het speelgoed helemaal geweldig. Met een houten bord onder zijn werk, timmert hij er lustig op los. Uiteindelijk is het hem allemaal te doen om een snoepje van Harma, wat hij natuurlijk mee krijgt al hij het presentje heeft gegeven.

Ron had gister aan Joris voor het slapen gaan beloofd nog een spelletje met hem te doen. Hij heeft het lang kunnen uitstellen maar moet er uiteindelijk toch aan geloven. Ze liggen samen op de grond een vloerpuzzel van 100 stukjes te maken. Ik geloof alleen wel dat Joris is behendiger in het puzzelen is als Ron.

Kerstfoto 2004 

Het is me duidelijk gelukt. Het is nu net 19.00 uur en de kids liggen er al weer in. Allemaal net in bad geweest en tukken maar. Hopelijk morgenochtend niet weer om 5.15 uur wakker. Gisteravond hadden wij ouderavond op school bij Victor en Joris. Het was uiteindelijk meer een formaliteit, want beide hadden een prima rapport (als je in groep 1 al van een rapport mag spreken). Uiteraard is het natuurlijk altijd leuk als de juffen zo te spreken zijn over je kinderen. Joris kreeg een groot compliment dat zijn taal met grote sprongen vooruit was gegaan. Zijn de logopodielessen dus toch niet voor niets geweest. Hij doet in de klas heerlijk mee, maar houdt wel alle kinderen in de gaten. Als er iets dreigt mis te gaan, komt hij het direct vertellen aan de juf, tot soms vervelends toe. Beter zo, dan helemaal niet. Victor speelt met heel veel kinderen en heeft nog niet echt een voorkeur. Lexi, het meisje dat naast hem zit, wil hem nog wel eens te veel claimen, maar daar moet hij dan toch nog niets van hebben.

Zondagmiddag hebben we de schuur eens grondig uitgemest en daar was ik vandaag nogmaals druk mee. Alle goede spullen heb ik vanmorgen naar Maartensdijk gebracht voor de rommelmarkt van Elly en Jos (of voor de aanvulling van de spullen van ma) en vanmiddag heb al troep afgeleverd op de gemeentewerf. Nu merk ik pas weer hoe heerlijk het is om een grote auto te hebben. Banken plat en vullen maar. Eindelijk kunnen we in de schuur weer lopen.

We hebben tenslotte weer ruimte nodig om de nodige spullen voor Groet aan te kunnen schaffen. Alle foldertjes zijn net weer grondig doorgespit en dat loont de moeite. Afgelopen zaterdag op pad geweest voor matrassen in Groet en bij de matrassenhal in Breukelen was ik tot nu toe het goedkoopste uit voor € 100,00 per stuk. Bij Leen Bakker nu een aanbieding voor € 55,00 per stuk. Maar ja, dat betekent nu bestellen en tijdelijk opslaan.

Vanmiddag hebben de kids na elkaar bij mij aan tafel zitten knutselen. Ik maakte op papier een grote letter die zij vervolgens, met kleine snippertjes van diverse kleuren papier, vol plakten. Uiteraard moest er ook wat voor Hester en Marije geknutseld worden. Nog niet droog, maar direct wegbrengen. We moeten er tenslotte van genieten dat die 2 meiden er nog zijn.

Ga zo nog even lekker op de bank voor zo'n medisch programma om me vervolgens helemaal te geven in de sportschool samen met Greet en Ron, die nu nog op yoga is.

Ga voor het eerst kijken of het mij lukt om ook een eigen website te maken. Ik volg op z'n tijd de website van de bakkertjes en vind het altijd heerlijk om op deze manier bij te blijven. Vaak neem ik mezelf voor om een soort dagboekje bij te houden in een schriftje voor later, maar ja vaak druk en dan ga je er net niet even voor zitten. Regelmatig ben ik wel achter de pc te vinden, dus misschien kan dit een goede start zijn.

Vanmorgen zag ik op de verjaardagskalender dan Opa en Oma Pijl vandaag 42 jaar getrouwd zijn. Snel heb ik Ron uit bed getrommeld om vervolgens om 10.15 uur af te reizen naar Zwijndrecht. Nog even snel langs de pomp om een bloemetje te halen. Toen ik weer in de auto stapte zegt Ron nog speciaal tegen mij, haal het Shell-stickertje er even af dan valt het niet op dat het een bosje van de pomp is. Dit bleek totaal overbodig te zijn. Toen we bij opa en oma aankwamen, gaf Victor de bos bloemen met het verhaal dat we deze nog even snel bij de benzinepomp hadden gekocht.

Vanmiddag hebben eindelijk eens de schuur achter in de tuin opgeruimd. Dat betekent veel wegdoen en mijn auto volgeladen om af te geven aan de buurvrouw van Oma Henny voor de rommelmarkt. De kids hebben zich uitzonderlijk goed vermaakt met taart bakken van aarde en water. Het was ze aan te zien.