Broederliefde

Vanmorgen hebben een echt staaltje broederliefde meegemaakt. Als ik 's-morgens naar beneden ga, terwijl de jongens zich nog aan het aankleden zijn vraag ik meestal al wat ze op hun brood willen. Victor en Eke liepen gelijk met mij mee, maar Joris bleef papa tijdens het scheren nog even gezelschap houden. Van Victor en Eke wist ik het inmiddels. Ik riep naar boven en Joris riep terug: "pasta". Nu moet je weten dat Joris eigenlijk nooit pasta op zijn boterham eet. Toen Joris beneden kwam vroeg ik hem daarom nogmaals wat hij op hij op zijn boterham wilde. Opnieuw was het antwoord: "pasta". Hij zat inmiddels aan tafel toen ik zijn boterham kwam brengen. Helemaal mis dus, want meneer wenste geen pasta. Hij beweerde bij hoog en bij laag dat hij dat niet gezegd had. Toen ik hem zei dat ik het hem twee maal gevraagd had, ook toen hij bij papa stond, ging hij verhaal halen bij Ron. In dit geval gelukkig voor mij, want Ron had ook duidelijk gehoord dat hij pasta wilde. Al huilend en mopperend kwam hij weer naar beneden. Hij had nog steeds niet besloten zijn boterham dan toch maar op te eten. Terwijl ik nog in de keuken bezig was, was opeens zijn gehuil over en hoorde ik zag gefluister onder elkaar. Hier werd iets bekokstoofd. Victor komt de keuken in en besteld nog zo'n lekker boterhammetje met appelstroop maar dan wel doorgesneden. (Hij wil hem altijd dubbelgevouwen). Ik maak uiteraard zijn boterham volgens zijn aanwijzingen en gaat weer naar de tafel. Ik wacht nog even vanuit de keuken om vervolgens rustig te gaan zitten en aan Joris te vragen of hij nog gaat eten.
Liegen kunnen ze duidelijk nog niet, want beide smoeltjes spreken boekdelen. Victor had hem voorgesteld om nog een boterham te halen en hem dan vlug om te ruilen. Ze hebben alles eerlijk verteld en Victor daarna een heel groot compliment gegeven. Toen Ron vervolgens beneden kwam (ik had hem inmiddels ingeseind), kwam hij er bij Joris nogmaals op terug. Joris durfde zijn gezicht niet te laten zien. Zelf kon ik er bijna emotioneel van worden als ik bedenk hoe Victor dit voor zijn broer regelde. Wat een kerels he.

Joris na een geweldige crash in Groet 

Hij kan nog groter ! 

De Pijltjes

De Pijltjes

Wat een sneeuw

Wat een leven zeg dit weekend. Zaterdagmorgen met z'n allen naar Groet om eens te kijken hoe de duinen er onder de sneeuw uitzien. Ik kan je zeggen geweldig. Het leek wel wintersport. Zoveel mensen op de been met sleeën en kinderen en dan achter elkaar de duinen afroetsjen. In het begin natuurlijk voor ons allemaal erg spannend, alleen was dat voor korte duur. Victor en Joris hadden meer uitdaging nodig en klommen als (h)echte broers een duintop op om lekker met de slee te kunnen stunten. Tussen en onder de bomen door, met gevaar voor hun leven. Hoe wilder, hoe leuker. Toen we 's-morgens in Groet aankwamen hadden ze al gezien dat de visboer open was, dus na een paar uur in de sneeuw kregen ze toch wel behoefte aan warm gebakken kibbeling. In ons huisje heerlijk zitten smullen en de kids voorzien van droge broeken en sokken. Nu zal je denken dat ze na zo'n tijd buiten in de auto op de terugweg wel in slaap vallen. Hooguit de laatste tien minuten en daarna opnieuw de hele middag buiten. Dat betekende vroeg eten en vroeg naar bed en wel slapen tot ongeveer 7.00 uur.

Na het genot van zaterdag, wilden het op zondag toch nog eens proberen. Al vroeg contact gelegd met Opa Poppe en Oma Henny, om te gaan sleetje rijden in de kuil bij Lage Vuursche. Ook hier opnieuw een klein wintersportdorp. Wat een mensen. Maar ook hier weer lekker in de sneeuw gespeeld en van de helling af. Allemaal ronduit geweldig.

Lekker rollebollen in de sneeuw 

Iedereen weg

Gistermorgen om 7.00 uur stonden we Marije uit te zwaaien naar Nottingham. 's-Avonds hebben we met Harma, Greet, Sabrina en Charlotte geprobeerd Hester in te maken met Colonisten, maar helaas Hester heeft haar laatste avond in Nederland ons grandioos verslagen.

Vanmorgen weer in alle vroegte naar buiten om dit keer Hester uit te zwaaien naar Australië. Ik ben er zo slecht in (afscheid nemen) en dan vraagt Victor, als we weer binnen zijn, "mama, waarom huil je?". Gelukkig kennen zij deze emoties nog niet en hebben de grootste lol dat ze naar Hester kunnen zwaaien in het vroege donker.

Lang verwacht en uiteindelijk toch gekomen. "SNEEUW"
Vanmiddag heb ik de kinderen met de slee van school gehaald. Vanmorgen eerst met Eke buiten in de sneeuw liggen rollenbollen. Allemaal erg leuk, het kind in mezelf is weer voldoende voorzien.