vrijdag, april 29, 2005


Zal het eindelijk gaan lukken?

14 dagen geleden hebben we deze twee foto?s geprint met daaronder een heleboel vakjes. In deze vakjes mogen deze mannen een kruisje zetten of inkleuren. Zij krijgen elke avond anti-nagelbijtnagellak op hun duimen/vingers om het het duim/vingerzuigen af te leren. Eke hoort hier eigenlijk ook bij, maar helaas na een uur stopt zij gewoon haar duim met dat hele vieze spul gewoon weer in haar mond. Daar moet dus iets sterkers aan te pas komen.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik in het begin mijn twijfels had over de slagingskans, maar na al 14 vakjes te hebben ingekleurd begin ik er toch echt in te vertrouwen. Sinds een paar dagen wordt er niet eens meer nagellak gesmeerd, dus er zit schot in de zaak. De eerste paar dagen was het wel lastig in slapen en met name Joris kon er erg verdrietig om zijn. Er vooral bij hem inprenten dat we heel trots op hem zijn en dat de tandarts dit natuurlijk geweldig vindt als hij het hoort. Uiteindelijk lukt het dus al heel goed. Ze zuigen tot op heden niet meer op duim of vingers. Wel mogen ze na 20 dagen een cadeautje uitkiezen. Gelukkig zijn het echte kinderen en wisten ze voordat ze ook maar goed en wel begonnen waren al wat ze willen hebben. Joris een ziekenwagen en Victor een zaklamp met een heleboel kleuren. (die liggen reeds te wachten in de kast).
 Posted by Hello

donderdag, april 14, 2005


Na een week op de ski's Posted by Hello

Lang geleden

Druk, druk, druk, kom er nooit toe om er eens voor te gaan zitten om ons dagboek een beetje bij te houden. Vanaf 18 maart was het nog een week voordat we op vakantie gingen naar Frankrijk om daar nog een weekje te kunnen skiën, wandelen en niets doen. De week na de vakantie stond in het teken van de terugkeer van Opa en Oma uit Frankrijk. Opa was namelijk zijn autosleutels verloren tijdens een val met skiën. Ze hebben uiteindelijk 6 dagen moeten wachten totdat de sleutels arriveerden. Een goede leer voor de volgende keer, reservesleutels meenemen op vakantie.

Om even terug te komen op onze wintersportvakantie, want daar is toch wel een heleboel over te melden. Ron ging niet mee, hij wilde liever klussen in Groet en Drenthe, dus ging Greet met mij mee. We hadden een appartement voor 8 personen in een klein plaatsje vlakbij Morzine. Het was een heerlijk ruim appartement met vaatwasser, senseo, oven en tv met dvd-speler. Met name dat laatste was voor ons erg makkelijk. Als de kinderen erg vroeg wakker waren konden we bij de eigenaren dvd-tjes lenen. 's-Morgens werden we elke morgen wakker met de lucht van een versgebakken broodje. Wij, als echte nederlanders en omdat opa graag zijn auto wat zwaar beladen wil hebben, hadden echt alles meegenomen aan proviand voor een hele week en dus ook onze broodmachine. Een vers stokbroodje bestelden we om tussen de middag te kunnen eten op de piste. Zondagmorgen (27-3), de dag dat oma ook nog eens jarig was, met Joris nog bij de dokter geweest een kuurtje (oren, keel en hoest). Na een dagje was hij al weer zo ver opgeknapt dat hij maandag ook al weer mee kon naar de skiles.

De skiles was voor kinderen vanaf 4 jaar. Eke heeft op zondag een keertje mogen proberen maar dat bleek geen succes. Op maandag Victor en Joris samen naar de les. Greet en Opa gingen 's-morgens meestal bijtijds weg om lekker te kunnen skiën en oma en ik deden het rustig aan met de kids met een spelletje, schilderen, aankleden en dat soort dingen. Om 11 uur waren wij dan meestal ook al boven op de berg, zodat we gezamenlijk een broodje konden eten, waarna Victor en Joris om 13.00 uur starten met de skiles. Na 2 dagen ploeteren op een speelveldje gingen ze dag 3, direct naar de stoeltjeslift. Ik kan je zeggen, dat mijn moederhart omkeerde. Ik wist me redelijk goed te houden, totdat oma zat te huilen en opa er het liefst achteraan ging, toen kreeg ik het toch langzaam ook te pakken. Maar ja, kleintjes leren veel makkelijker dan wij en op vrijdag konden we gewoon met de jongens skiënd de berg af. Een heerlijk gevoel.

Maar wat de vakantie vooral zo geweldig maakte was de gemoedelijkheid onderling. Alles was goed en niets hoefde. Iedereen kon heerlijk zijn gang gaan en toch vooral alles samen. Maar wat het allerleukste toch wel was; 's-avonds als de kids in bed lagen deden ma, greet en ik nog een potje Kolonisten. 6 avonden achter elkaar en 6 - 0 - 0 voor mij. De laatste avond was dat eigenlijk niet leuk meer en hebben we nog een potje gedaan, waarbij Greet een glansrijke overwinning was toebedeeld, maar ja dat was meer voor spek en bonen.

Al met al , mijn gedachten gaan alweer uit naar volgend jaar in de sneeuw en als Ron weer niet mee wil, Greet hierbij alvast de uitnodiging.